GENRE essay
VOOR WIE NRC
HOE & WAAROM Als vader doe je vandaag (uiteraard) wat je moet doen: vader zijn. Geen gezeik, het is 2020. Maar dan kom je in de verloskundigenpraktijk en dan lijkt het ineens 1950.
HOE BEDOELT U? Nou, men doet daar alsof de man (of partner) er sinds de coïtus helemaal niet meer toe doet. Hij wordt om te beginnen nauwelijks aangesproken en...
ZIT NIET ZO TE JANKEN MAN!!! GA ZELF BEVALLEN!! LOSER!!!1 JE DOET ER OOK HELEMAAL NIET TOE! OH MY GOOD LORD, TE GÊNANT VOOR WOORDEN DIT! Hi-ha-ho. Sommige zich in feministische wateren wanende lieden gaven er in dergelijke bewoordingen opzichtig blijk van nog geen ene dondersteen in de persoonlijke vooruitgang te zijn opgeschoten. Ze funderen de diepste identiteit van een vrouw nog altijd in het gegeven dat zij kan baren, dat zij die afschuwelijke pijn trotseren kan - en de man niet. Want die spuiten slechts hun balletjes leeg en moeten daarna hun mondje houden. Tja, onder zulke condities zal het met onze gemeenschappelijke emancipatie nooit wat worden, lieve vrienden.
JE MOET JE MUIL HOUDEN Juist ja. Leest u liever gewoon mijn essay, vol gezonde zelfspot & een ruimhartige relativering van mijn eigen gejeremieer. Het is zeer de moeite waard, prachtig opgeschreven en broodnodig, al zeg ik het allemaal zelf.