al sinds 2008_
legt Jasper Christiaan van den Bovenkamp zich toe op het journalistieke vak. Dat is alweer een heel eind. ,,Hmm. Zo lang al?” Hij kan het soms zelf ook niet bevatten.
Voor landelijke dagbladen, weekbladen en journalistieke platforms als NRC, Trouw, De Groene Amsterdammer en OneWorld schrijft hij interviews, achtergronden, analyses en essays. Ofschoon heel nederig kijkt hij met groot genoegen naar zijn eigen werk. Bijvoorbeeld naar zijn essays in NRC en Trouw over vaderemancipatie. Naar het gecoproduceerde betoog over het onstuitbaar spirituele wezen dat de mens is. Naar dat andere opstel over de teloorgang van verbeeldingskracht ten faveure van oprukkende letterlijkheid, dat eveneens tot stand kwam binnen het verband van een schrijvend maatschap.
Soms denkt Jasper: ,,En nu wil ik even iets heel anders.” Dan maakt hij, samen met kunstenaars, journalisten, filosofen, ontwerpers en wie hij ook maar tegenkomt, een mooi cultureel-journalistiek evenement. Om dat allemaal een beetje goed uit de verf te laten komen, heeft hij de Stichting 33Toeren opgericht. ,,Wel zo gemakkelijk”, zei hij tijdens de openingsspeech.
Jasper schreef ook een boek. Het gaat over Vanessa Umboh, een Rotterdamse die al jarenlang systeemkritiek levert op het armoedebeleid maar nauwelijks iets ziet veranderen. Ook werkt hij aan een roman. Die is autobiografisch maar wel compleet verzonnen.
Ten slotte moet Jasper ook geld verdienen. Dat doet hij met zogenoemde commerciële tekstopdrachten. Is dat minder leuk dan (journalistieke) verhalen schrijven? ,,Nee hoor, helemaal niet”, zegt hij daarover. ,,Echt niet.”
De bijzondere belangstelling van Jasper hebben onderwerpen op het snijvlak van filosofie, literatuur, zingeving en kunst. Het leukst vindt hij het om die terreinen te verknopen met de actualiteit. Want daar klopt natuurlijk zijn journalistieke hartje. Of zoals hij het zelf soms wel zegt: ,,Ja, dat vind ik supergaaf.”